prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci. Prof. Książyk jest autorem publikacji związanych tematycznie z gastroenterologią dziecięcą i żywieniem oraz wielu rozdziałów w podręcznikach oraz doniesień na kongresach. Jest członkiem Europejskiego Towarzystwa Gastroenterologii Dziecięcej, Hepatologii i Żywienia (ESPGHAN), Europejskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego i Metabolizmu (ESPEN). Obecnie jest prezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci.
Studia medyczne odbył na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1969-75. W roku 1997 uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych. W latach 1976-1998 pracował w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”, a w latach 1998-2001 w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie. Do Centrum Zdrowia Dziecka powrócił w sierpniu 2001 r., gdzie obecnie pełni funkcję kierownika Kliniki Pediatrii i Żywienia. Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk medycznych w roku 2007.
W roku 1980 był stypendystą The British Council, pracując w Hospital for Sick Children, Great Ormond Street w Londynie. W latach 1988-91 pracował na stanowisku konsultanta w Children’s Hospital of Garyunis University (Benghazi, Libia). W roku 1994 odbył staż w Baylor College of Medicine w Houston w USA.
W efekcie badań klinicznych, które były kontynuacją badań eksperymentalnych, powstały prace i opracowania dotyczące nawadniania doustnego w ostrych biegunkach. Prof. Książyk opracował własną metodę szybkiego nawadniania dożylnego w stanach ciężkiego odwodnienia u dzieci. Prowadzony przez niego wielodyscyplinarny Zespół Leczenia Żywieniowego w CZD jako pierwszy w kraju w pediatrii wprowadził metodę całkowitego żywienia pozajelitowego przy użyciu cewników do żył centralnych. Zespół – także jako pierwszy w Europie Środkowej – wprowadził domowe żywienie pozajelitowe u dzieci.
Czy to na pewno nie boli? Czy to na całe życie? Czy moje dziecko już nigdy nie będzie mogło zjeść normalnego posiłku? Czy będę mógł z tym pracować? To jedne z najczęstszych obaw, wyrażanych przez pacjentów i ich najbliższych przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita). Czy rzeczywiście jest się czego bać?